Bob de Graaf, beeldend kunstenaar  Geluid begint al op 04:00:09  Henri had een ritmische manier van schilderen met mooie kleuren, die de……

Bob de Graaf, beeldend kunstenaar  Geluid begint al op 04:00:09  Henri had een ritmische manier van schilderen met mooie kleuren, die deden denken aan glas-in-lood. Bob de Graaf liet zich beďnvloeden door sommige aspecten van Henri’s werk. Al vrij vroeg had Henri een neiging tot abstractie. Alls een danser was Henri bezig een muurschildering te maken in het consultatiebureau. Hij danste van de ene hoek naar de andere, al verhalen vertellend tot de muur vol geschilderd was. Dan viel je het coloriet van het geheel erg op. Henri was een gezelschapsmens, hij had een grote behoefte aan publiek. Maar Bob vraagt zich af of hem dat wel goed heeft gedaan. Henri koos meer voor Groningen, dan voor succes in het westen. Bob denkt dat er veel mensen geweest zijn die zich aan De Wolf wilden optrekken (“Ik en Henri de Wolf”). Maar als Henri niet aan de verwachtingen voldeed, lieten ze hem vallen, wat Henri erg teleurstelde.

Bob de Graaf in de huiskamer.

Bob de Graaf in de huiskamer.

Zwart beeld.

Zwart beeld.

Jan Loman, beeldend kunstenaar  Voorbereidend gesprekje.

Jan Loman, beeldend kunstenaar  Voorbereidend gesprekje.

In 1958 ontmoette hij Henri de Wolf , die al bezig was mensen om zich te verzamelen om een schildersgenootschap op te richten, als tegenhang……

In 1958 ontmoette hij Henri de Wolf , die al bezig was mensen om zich te verzamelen om een schildersgenootschap op te richten, als tegenhanger van de Ploeg, die zich al lang had overleefd. Die tegenhanger werd de Groep Nu in 1959. Lid van het eerste uur waren Jan van der Zee, Jo van Dijk, Jan Jordens, Karel en Hennie Arkema, Abe Kuipers, Martin Tissing en anderen. Een poging om te exposeren in Pictura mislukte, waarop museumdirecteur Jos de Gruyter zei: “Dan komen jullie maar bij mij!”. Henri had het zo druk gehad met de organisatie, dat hij in allerijl een paar doeken produceerde, met as uit de asla van kunstbroeder Ruloff Manuputty en pigmenten, aangelengd met vislijm. De stank was ondragelijk en vele bezoekers kregen ongemerkt, al wijn drinkend, een gratis De Wolf op hun rug gemonotyped. Vanwege de stank werden Henri’s progressieve meesterwerken na een week van de tentoonstelling verwijderd. Ook ontwierp Henri het affiche voor de tentoonstelling, duidelijk onder invloed van Manuputty.

Tevens ontwierpen Jan Loman en Henri vlugschriften, die in de stad werden uitgedeeld, met de tekst: Brokopondo gearresteerd! Rode vlekken di……

Tevens ontwierpen Jan Loman en Henri vlugschriften, die in de stad werden uitgedeeld, met de tekst: Brokopondo gearresteerd! Rode vlekken dienden als blikvanger. Onder het affiche stond: Vijftien miljoen gulden. Dat sloeg op een nieuw Gronings cultuurcentrum, waar Loman en De Wolf het niet mee eens waren. Zo schreven ze verschillende manifesten over de meest uiteenlopende kwesties op het gebied van cultuur, zoal het tekort aan expositieruimte voor jonge, aankomende kunstenaars. Henri begon een grote galerieruimte onder Geubels in het pasgebouwde stadhuis aan de Guldenstraat. Het heette: Passage internationaal. Henri had zoveel affiches voorgedrukt, dat het er waarschijnlijk voldoende waren om tot in de volgende eeuw aan de behoefte te kunnen voldoen. Maar zoals het en goede galerie betaamt, geeft-ie na enkele jaren de geest, wat niet weg neemt, dat het er volgens Jan Loman goed toeven was.

Jan organiseerde voor Manuputty, Henri de Wolf en hemzelf een tentoonstelling in De Blauwe Hand te Harlingen. Henri vroeg zijn vriend Herman……

Jan organiseerde voor Manuputty, Henri de Wolf en hemzelf een tentoonstelling in De Blauwe Hand te Harlingen. Henri vroeg zijn vriend Herman Belcampo om de tentoonstelling te openen. Maar niet iedereen komt bij een opening voor de kunst, maar om gezien te worden en voor de drankjes. Zo ook nu, terwijl Belcampo, geen geoefend expositieopener, zo’n drie kwartier aan het woord was.

Jan vertelt over de milieutentoonstelling in 1969 in het Groninger Museum, getiteld: WadNu. De foto van het affiche, waarop iedereen met een……

Jan vertelt over de milieutentoonstelling in 1969 in het Groninger Museum, getiteld: WadNu. De foto van het affiche, waarop iedereen met een gasmasker was afgebeeld, werd gemaakt door John Stoel. Zo hingen er röntgenfoto’s van aangetaste longen met op de voorgrond asbakjes met peuken en lagen er wikkels, waarop stond Javaanse jongens. De schrijver/dichter Josef Cohen was ook lid van de Groep Nu. Zo gingen ze eens uit varen in Appingedam in een bootje. Maar Josef Cohen had geen zeebenen en was het eerste half uur behoorlijk stil, terwijl de anderen landschapjes aan het schetsen waren. Maar na drie kwartier vermande hij zich, vroeg om een stuk papier en schreef zijn grafschrift, dat hij aan Jan Loman opdroeg. Jan Loman verhuisde naar Beetsterzwaag en zag Henri zeker vijftien jaar niet meer. In de Schoolstraat bij Forma Aktua ontmoette Jan Henri, die meteen Hem uitnodigde om te komen exposeren. Het was alsof er in al die jaren niets was veranderd.